Bir zamanlar,
geçmişin gölgeleri seni sarmıştı,
her hatıra,
her kırık kalp,
bir zincir gibi bağlamıştı seni.
Ama o zincirler,
görünmeyen, hissedilmeyen bir yük olmuştu,
daha fazla taşıyamadığın bir ağırlık.
Ve bir gün,
karanlıkta bir ışık gördün,
bambaşka bir yolun başlangıcı.
Gözlerini açtığında,
geçmişin seni takip etmiyordu,
sen, geçmişi bırakmıştın.
Ve içindeki özgürlük,
ilk kez kendini hissettirdi.
Bunu hatırladın:
Her yeni gün,
bir temiz sayfa gibi başlar.
Ve her adım,
geçmişin kaybolan parçalarını geride bırakır.
Yavaşça,
belki korkarak,
belki istekle,
yeni bir başlangıç yapabilirsin.
Çünkü unutman gerekmez,
geçmiş seni şekillendirdi,
ama sen,
şimdi kendi yolunu çiziyorsun.
Ve o yol,
gönlünde attığın her adımda,
geleceği şekillendiriyor.