Yeni bir umut, yok bu sefer.

Hep yeni bir umutla kalktım ayağa ben, bu sefer mutlu olacağım, bu sefer kader gülecek bana da diyerek kalktım ayağa hep. Ama umutta yetmiyor bir süre sonra, o da tükeniyor. İnsanlar tüketiyor bunu, onlar bitiriyor sizi, daha ölmeden yaşama sevincinizi kaybettiriyorlar. Ve bir süre sonra, ruhunuz ölüyor, bedenen yaşıyorsunuz. İnsanlar yine acı çektiriyorlar size, yaptıkları yetmemiş gibi. Bu sefer hayatın anlamı yok deyip, bazılarımız canına bile kıyabiliyor. Sahi, öleceğimizi bilerek yaşamak, sizce de çok saçma değil mi?