Bazen,
hayat seni öyle bir yerden vurur ki,
nehrin en derin suyuna düşersin,
ve her şeyin sanki son bulduğunu düşünürsün.
Ama su, seni boğmaz.
Onun içinde kaybolursun,
ama bir gün,
yeniden yüzeye çıkmak istersin.
İçindeki yaralar,
sana en çok acıyı verir.
Fakat zamanla,
o yaralar,
sana güç verir.
Çünkü bir insan,
en çok kırıldığı yerden büyür.
Ve belki de,
gerçek doğuş,
hep bu kırılma anlarında başlar.
Her düşüş,
sana daha sağlam bir zemin sunar.
Ve bir gün,
o yaraların tam ortasında,
yeniden doğarsın,
farklı bir sen olarak.