Yine bir hayat sondu.

İnsan en güzel yıllarında mı böyle zorluklar çeker? Ya da böyle zorluklar çekmek için mi en güzel yıllarının gelmesini bekler?
Etrafin seni sevenlerle doluyken, senin sevdigin pek kimse yoktur aslında. Yalnızlığı seçersin. Çünkü etrafindakiler hiçbir zaman seni anlamadılar ve anlamayacaklar. Sessiz kalmayı tercih edersin çoğu zaman. Çünkü iç sesin seninle konuşur, sende dertlerini kimseye anlatamaz, dışarıya dokemezsin. İyi bir şey mi bilmiyorum ama için kan ağlarken yüzün hep güler. O kadar insanın derdini dinler ama kendi sorunlarını kimseye anlatamazsin. Ya da seni dinlicek insan bulamazsın. Hayata her zaman 1-0 yenik başlarsın. Seversin soyleyemezsin, gözyaşlarını içine akıtırsın, yalnız kalırsın.. Ama her zaman gülersin. Çünkü gülüşlerinden başka her şeyini kaybetmişsindir bu hayatta...