Yine bir vahşetten yarım kalan hayat daha...

Düşünsenize babanız zaten sizden yıllar önce vazgeçip gitmiş,hayattaki tek sığınağınız,sırtını yasladığınız,ölümü bir nebze bile yakıştırmadığınız,hatta bazılarımızın annemden önce ben öleyim de onun ölümünü görmeyeyim dedigi tarifi asla yapılamayan bizim koruma melegimiz,baba kelimesinin hiç yakışmadıgı o kişi tarafından senden çaresizce koparılıp alınıyor ve en kötüsüde sen yaninda olmana rağmen hatta etrafında bir sürü kişinin olmasina ragmen yapabildiğin tek şey "ÖLME ANNE"diyebilmek.Bu haksızlık bir gece önce yan odada yatagında yatan annenin bu gece orda yatamaması sana yapılabilecek en büyük haksızlık.Yere düştügünde kaldırırken yada canın bir sey istediginde "ANNE BANA BUNU YAPAR MISIN"diyecek bir annen yok artık..Kötü olan ne biliyor musun küçügüm artık Baba kelimesinden de nefret edeceksin..Senin yaşadıgın bu acıyı anlamaya ne bizim yüregimiz yeter nede senin anlatmaya kelimelerin...Acısı yaşından büyük çocuk....Bugün senin büyümek zorunda bırakıldıgın gün..