Söyle be üsdat...!
Geçmişe dönme imkanın olsa ,
Ne yapardın ...?
Ben onu bir daha severdim...
Bu defa kimseyi dinlemeden,
Diretircesine..!
Yaşardım onu tüm ruhumla
Ve beni ,ona ; ikram ederek
Sessizce dinlerdim bu sefer gözlerindeki hikayesini,
Bıkmadan usanmadan,
Onu gördüm diye yazmadım bunları,
Onla konuştum diye de
Ama;
Kaybolmuşum onda ben,
Anladım...
Bakmıyordu o gözler artık,
Bana eskisi gibi
Şimdi...!
Kırgın
Ve öfkeli,
Benim her gülüşüm de bu bir kat daha etkili,
Bilsin istedim ,be üstat ;
Benim gülüşlerimin sahte olduğunu.
Deme bana be ; kendine gel diye ,
Bana ne demişti bir zaman o biliyormsun Sev ama sevilme,
İki yakan bir araya gelmesin diye..
Söyle be kardaş ona ,
Aynı şekilde olduğumu
Bilsin ne sevmeye gücüm yetiyor
Ne de yaşamaya
Ve...!
Öylesine bedduası ile yaşsdığımı..!