Yine yeni yeniden o his

Her yeni insan yeni bir hayat, mutluluk, pişmanlık ve bir çok şey getiriyor hayatımıza. Bazıları gerçekten pişmanlık yaratıyor bazıları da oh be iyi ki geldin buna ihtiyacım vardı dedirtiyor. Hele ki en çok ihtiyacınız olan zamanda gelen kişiler. Yeni heyacalar içindeyim. Duygu kasırgası. Hikayesini bilmediğim ama kendime o kadar çok yakın hissettiğim o güçlü his tekrardan o güleç yüzüyle beni karşılıyor. Bazen kendimi psikopat Joe gibi hissettiğim oluyor. En az onun kadar insanlara bağlanıyorum tek fark ben masumum ✌️ arada duygusal bağ olmadan hiç tanımadığım biriyle saatlerce konuşmak sadece bana iyi geliyor olamaz değil mi? Başka hikayeler dinlemek onların bilmeden hayatlarına dokunmak belki de istediği tek desteği uzaklardan geldiğini görmek karşı tarafı da mutlu ediyordur yoksa neden muhabbetler bu kadar uzasın ki. Aslında geriye dönüp baktığımda o kadar kişiyle konuşup hayatlarının bir kısmında ortak oldum ki sayısı yok. Ama bu başka ya da ben öyle olmasını istiyorum. Birine ışık olmak güzel bir şey. Hayatın kargasinda iki saatlik bir terapi gibi gelen huzurlu konuşmalar... Ben bunun bağımlısı oldum sanırım. İyi ki geldin. Hiç gitme..