Yirmi Birinci Asrın En Büyük Katliamına İzdüşüm

Saymakla bitmezken kanlı uzuvlar.
Torbada taşıyor evladı baba.
Bu nasıl dünya ki zalim bu kadar?
Gazze ölür, ağlar Mescid-i Aksa.

Sordular sultana "nedendir hüznün?"
Dedi: "Kudüs esir, nasıl gülerim?"
Sınav kağıtları boş gelir gün gün.
Ümmet imtihanda, bundan kederim.

O zarif şairler öldü mü bir bir?
Devrimci kalemler hiç mi kalmadı?
Ruhalı Akif'ten gelen o zikir;
Hala zihinmizde korlaşmadı mı?

Köpekler üşüşmüş bir avuç yere.
Vatanında esir kalmış bebekler.
Bir damla yağmura hasret her gece.
Dumanlar gökleri her an lekeler.

Refah güzel Refah, hep ölüm koktun.
Yıkıldı Han Yunus, çekildi deniz.
Yere batsın Sisi, ciğeri kopsun!
Herzog ile halkolunsun dileriz.

Faşizmin direği çakılmış yine.
Gudubet kaynarken köhne Tel Aviv.
İşgal sinmiş ta şeytanın inine.
Sen taşını at, ben edeyim hiciv!

MBA - Baranî