YOKUM YOKSUN YOKUZ

Canım sevgilim kardelen güzel sultanım,
Şimdi diyorsunki bana:
Biz ikimiz hiçmi bir şey yaşamadık.
Hiçmi var olmadık beraber,
Hiçmi birbirimizi delice sevmedik,
Birbirimize değerdemi vermedik,
Oturmadıkmı diz dize,
Gelmedikmi göz göze,
Sarılmadıkmı yüz yüze,
Yoktuk yani öylemi?
Hiç beraber olmadık diyorsun.
O halde seni benmi uydurdum,
Bu sana olan hasreti,
Bu özlemi yüreğimize benmi koydum.
Beni yakan yoktu da,
Kendi kendimmi yaktım,
Herşeyi benmi uydurdum?

Yapma cihandadaki sultanım.
El alem bana zaten akılsız diyor,
Birde sen delisin deme,
Bilirsin ne söylesen inanırım.
Az biraz aklım kaldıysada ,
İnan onu da kaçırırım...

Eğer sen haklıysan herşeyi ben uydurduysam,
Sen gerçekte hiç ben olmadıysan,
Baktığım her yerde,
Ne diye seni görüyorum,
Aynamdaki beni bile,
Niye sana benzetiyorum.
Mademki yoksun,
Bende ne diye bu kadar çoksun.
Mademki bu bir rüya,
Niye beni uyandırmıyorsun.
Mademki bir hayali seviyorum,
Ne diye acı çekiyorum.
Rüya benim,
Hayal benim,
Niye seni başkası yanına yakıştıramıyorum,
Niye çekip yanıma alamıyorum seni,
Niye yanımda kalamıyorsun,
İnan bir türlü anlamıyorum.
Yok yok galiba bu defa,
Gerçekten deliriyorum.
Öyle ya,
Olmadığını söyleyen birine bile,
Tutup inanıyorum.
Madem yoksun,
Bana bunları kim söylüyor diye,
Sormayı bile akıl edemiyorum.
Acep delirdimmi?