Yol

Önümde bir yol uzanıyor,
sonu görünmeyen,
dönemeçleri gizemli,
bazen taşlı,
bazen çiçeklerle dolu.

Her adımda bir şey bırakıyorum geride:
Bir sözü,
bir insanı,
bir hatırayı…
Ve bazen,
bir parçamı.

Yol uzadıkça,
omuzlarım ağırlaşıyor.
Ama duramam,
çünkü durmak da bir seçimdir.
Ve ben,
devam etmeyi seçiyorum.

Bazı yollar yalnız yürünür,
bazılarında bir el tutar insanı.
Ama hangi yolda olursak olalım,
hep kendimizle baş başayız.

Sonunda ne var,
kim bilir?
Belki de yolun kendisidir
aradığımız şey…