Kendimi biraz yorgun hissediyorum; hakkımda söyleyebileceğim tek şey bu.
Bir de ardımda kalan hayal kırıklıkları; işte tüm özetim bu.
Artık yaralarım eskisi kadar çok acıtmıyor, hepsi yerli yerinde ama hiçbiri ilk günkü gibi can yakmıyor.
Alıştık galiba yaralarla birbirimize; yaralar bile uzun süreli tanışıklığın hatırını sayıp eskisi gibi can yakmazken, kimi insanlar ne hatır sayıyor, ne kalbine aldırıyor; kırıyor...
İnsanı da en çok bu üzüyor...???