Yorgun Ruh

Bazı geceler uyusan da geçmez,
gözlerini kapatsan da bitmez yorgunluk.
Çünkü insan bazen bedeniyle değil,
ruhu ile tükenir.

Kaç kez sustun,
kaç kez kendini unuttun,
kaç kez herkesi mutlu etmeye çalışırken,
kendini eksilttin?

İnsan her şey olur bazen,
ama kendine yetemez.
Her şeyi taşır,
ama kendi yüküne yenilir.

Ama bil ki,
yorgunluk sonsuza kadar sürmez.
Bir gün,
kalbinde ağırlaşan her şey hafifleyecek.
Bir gün,
yoluna devam ederken,
gerçekten yürüdüğünü hissedeceksin.

Çünkü huzur,
yorgunluğun içinden doğan bir çiçektir.
Ve sen hâlâ buradasın…
O çiçek elbet bir gün açacak.