Yoruldum

Ben yoruldum hayat ben yoruldum ne anlatmaya nede ayakta kalmaya mecalim kaldı. Tam herşey yoluna girdi derken hemen ansızın kafa ustu yere çakılmaktan kaybetmekten yoruldum. Yoruldum kelimesi nede cok acı barındırıyor içinde nede cok şey anlatıyor aslında. Gerek yok olan biteni yaşanılır yaşanılmayan herşey sayıp dökmeye tek bir sozcuk yetiyor  insanın yureğindekilerı, yaşayıp yaşamadığı herşeyin tercümanı oluyor. Şuan tükenmişliğimi anlattığı gibi. YORULDUM. Vede cok tüketildim. Mecalim kalmadı kalkmaya kendi kendimi ayaga kaldırmaya. Ama bitmıyır işte elşmden hıc bısey gelmiyor ne gidebiliyorum gitsem bile nereye kime sığınacaktı ki kimsesiz yüreğim, kim çare olacaktı kim saracaktı yaralarımı. Hıc kimse.... Kimse çare değildi kimseye, kosulsız kartsız karşiliksız beklemezdı kimseyi. Hayat en cok bunu anlatmıştı bana. Bılmıyorum bilemıyorım kim D8gru kim yanlıs ama tek bildiğim bısey vardı oda ben coktan kaybetmiştim ve zaman geçtikçe kendi benlığımden de kaybediyorduk herşeyimi. En acı olan da buydu belkide, en cok kendinden zaklaşmak en cok kendine yabancılaşmak. Vede kimseye eskisi kadar guvenememek... Yoruldum be hayat attığın kazıklardan aldın herşey den verdiğin yalan dolu yüreklerden, gitgide onlara benzemekten YORULDUMM. Neden bukadsr geliyorsun üstüme neden alıyorsun herşeyimi elimden neden tum yollarım çıkmaz sokaklar oluyor neden her zerrem isyan ediyor artık. Benmıydım kotu olan yoksa hayatmıydı ınaanlarmıydı kotu oluşuma sebep. Olan neden git gide kaybediyorum herşeyimi... Ne olur gelme ustıme artık ne olur ebediyen kaybetmeme sebep olma. Çunku ozaman bir kul kalmaz geriye.... Duşunuykrım mesela yada avazım cıktıgı kadar bagırmak geliyor ıcimden ama sonra tek bir kelime edemeyecek kadar yorgun hissediyorum adım atacak gayreti yıtırmiş tukenmış. Tüketilmiş hissediyorum. Artık ağlamayı bile beceremıyorum oylece duruyorum nefes almak ıcjn gayret ediyorum ama nefes almayı bile beceremiyorum, gunden Güne daha cok kayboluyorum. Daha cok düşüyorum. Ruhum üşüyor bedenim üşüyor nefes alamıyorum artık. Bazen cok gülüyorum isyan edercesine gözyaşlarıma. Boğuluyorum sanki, bir insanın kahkahası bile yakarım bukadar canını yakarım bukadar yıregını. Yakıyormus iste gulmek. Bile acı verıyormus. Cok yoruldum hayat cok yoruldum gelme artık ustıme bir yuregın ucıp gitmesine ebediyen kaybetmesine sebep olma. Cek artık ellerini ustımden Cek artık sıkıntıları dertleri yalanları hayatımdan bırak beni benimle bırak beni acılarımla sorunlarımla. Bunlar yetiyor bana yetiyor yenik duşup savrulmama bırak artık beni benden uzaklaştırmayı bırak.....!!!!!