Yataktan çıkmaya hali yoktu , Yaseminin. Yağmurun yağışı ile daha da yatağa sıkışmıştı, sanki felç geçiriyordu. Telefona gelen aramalara cevap vermiyor, karnındaki sancıya aldırış etmiyordu. Birden sessiz sessiz ağlamaya başladı. Boğazı düğüm düğüm olmuştu. Aklına geçmişi gelmişti ve ondan kurtulamıyor , kendini boşlukta hissediyordu. Bir anlık cesaret bulup yerinde kalmaya çalıştı. Fakat bunun sonu yine yatağa düşmek oldu. Keskin bir ağrı ve baş dönmesi ile olduğu yerde kıvrandı. İçinde hissettiği yalnızlıkta kaybolduğunu anladı. Elinden bir şey gelmiyordu yine de bir şeyler yapmak için uğraştı. Korku duyduğu her şeyi aklına getirdi. Gülmeye hatta haykırmaya başladı, bir nevi içindeki canavarı içinden çıkardı. Ardından kendini hemen yataktan kaldırdı ve acılara aldırış etmeden duvarı yumrukladı. Bu ona iyi gelmişti fakat bunun Son olmayacağını biliyordu.'' Yine de bu seferlik galip geldim'' diyerek , günlük rutinlerini yapmaya başladı.