YÜZLEŞME
Hediye

Yasemin güne erken başlamıştı. Kalktıktan sonra ilk iş duş aldı ardından kahve yaptı ve bilgisayar başına geçip alışveriş yaptı. Koltuktan kalkıp üzerini giyinmeye geçti, Sırma saçlarını taradıktan sonra dışarı çıktı. Yolda her şeyden habersiz müzik dinleyerek yürümeye başladı. Çok sevdiği, ''Ajda Pekkan , Yaz Yaz Yaz '' şarkısını dinleyerek yürüyordu. Bu aktivite ona her zaman iyi gelmişti. Yolun sonunda çok sevdiği kafeye girdi ve Cerenin yanına oturdu. Ceren ile white chocalate mocha siparişi verdiler. Kahveleri beklerken Ceren Yasemine bir kitap verdi ve kitabın içine '' Bulduğunda haber ver yazdı''. Bu yazının ne anlama geldiğini anlamayan Yasemin tam Cerene soracakken, Ceren ona: '' Zamanı geldiğinde anlarsın'' dedi. Yaseminde ''Peki'' diyerek konuyu kapattı. Gelen kahveleri alarak, içmeye başladılar. Bir yandan içiyorlardı bir yandan kendilerine bilmece soruyorlardı. Bu onlara çok iyi geliyordu. Yerlerinden kalkıp , hesap ödediler ardından eski okudukları lisenin önüne gittiler. Orada büyük bir çınar ağacı vardı , onun altındaki banka oturdular. Oturdukları anda akıllarına banka yazdıkları yazlar geldi hemen banka baktılar, yazılar hala duruyordu ardından tekrar yeni yazılar yazmaya başladılar. Zaman geçmesi onlara biraz hüzün birazda mutluluk vermişti. Şu an yine beraber olmaları onlar için çok anlamlıydı. Lise hayatları boyunca hep başarılı oldular ve istedikleri üniversiteleri kazanmışlardı. Ceren hep kardiyoloji okumak istiyordu, Yaseminde hep Veterinerlik okumak istiyordu. Aynı üniversiteye gitmeleri ise şaşılmayacak bir durumdu. Yaz tatilleri dahil hep beraberlerdi sanki; bir denizin balığı gibi. Yasemin Cerene ''biz hep inat ettik ama çok şey kaybettik'' dedi, adından Ceren Yasemine ''Kaybettiklerimizde bir kazançtır'' dedi. Yasemin bu konuda hep suç aradı. Bu kayıpları adaletsiz buluyordu, neden bazı şeyleri elimizde yokken kaybediyoruz ki diye sorgulardı. Yasemin bunların hep bir kayıp ev hediyesi olarak gördü ve bu hediyeyi hiç sevmedi.