Yasemin ile Ceren koltuktan kalkıp odalarına geçti. Yasemin odasında iken birden aklına eski defteri geldi. Bu defter eskiden beri onun monolog yaptığı tek yerdi. Kendisi ile konuşmanın daha kolay yolunu bulamamıştı. Defteri eline aldı ve ilk yazdığı yazıya baktı. Bu yazıda ise;
...
Güzel bir günü selamlamak için bekliyordum.Karşımda gördüğüm ise hep bir karanlıktı.Aydınlığa ulaşmak için ışık aramak zorunda kaldığım her gün karanlığa daha da iniyordum.Bu kadar yoğun bir koyulukta kendimi bile kaybetmiştim.Düşüncelerin beni daha da karanlığa batırdığını anladığımda ise engel olamayışım her şeyi daha da kötü yapmıştı.Duyguların her filizlenişinde tohumdan dolayı karanlığı ortaya çıkarışı ile birleşince ise daha da karamsar olmaya başlamıştım.Kendi kendine eğlence ararken kalbim, düşünceleri de kendine bağlamıştı.Bu döngü hep devam ediyordu.Tâ ki kendimi acı ile beslemeye başladığımda. O acılar benim karanlığıma renk oldu.O renklilik ise solgunlaşan siyahı yok etmeye başladı.Bu olayın benim üzerindeki etkisi kaçınılmaz alışkanlık oldu.Bu alışkanlıklar ise bazen bozunuma uğrasa bile yine kendini düzeltti.Beni şu anki gerçeğim ile buluşturdu.Bu olayın hep devam edeceğini ve hep bir renk bozkunluğu olsa bile yinede içteki o rengin, her şeye rağmen aydınlığa kavuşacağını farkına vararak yoluma devam ettim.
...
yazıyordu. Yasemin bunu okuduğunda kendisinin neyi olduğunu farkına vardı. Aslında o kendinden gitmişti, bu durum ona ne kadar ağır geldi bilinmez fakat, hissedilebilirdi. Yaseminin üzerindeki travmaların etkisi, bir yağmur damlasının buluttan ayrılışı gibiydi.
Bu ayrılış aslında bir yok oluş değil bir döngünün ,girdap kısmıydı. Sonunda eksik halde olsa bile veya farklı bir buluta dönse bile, yine kendisinden bir parça olucaktı. Yasemin yazının anlamı ile ağlamaya başladı fakat eskisi gibi hırçın şekilde değil. Daha çok içine döküyordu göz yaşlarını. Defteri kapatıp tekrar eskiden yaptığı gibi aynanın karşısına geçip, kendisine derince baktı ve gözlerinin içinden yansıyan çocuğa bakıp, göz yaşlarını sildi ve yüzüne gülümseme kondurdu.