YÜZLEŞME
Maraton

Yeni birgün başlamıştı. Yasemin dün Ceren ile konuşmalarını düşünerek, yatağında uzanıyordu. Birden düşünceleri ona ağır gelmeye başlamıştı, bu durum onu biraz uyuşturmuş olsa gerek yatağında hareketsiz kaldı. Tek çare düşüncelerini susturmak olduğunu varsayıp aniden yatağından kalkıp doğruldu. Üzerini değiştirip, sabah rutinini yaptı ardından spor ayakkabılarını giyerek dışarıya çıktı. Sahil yerine ormanı tercih ederek, yavaş tempo ile koşmaya başladı. Fakat yavaş tempo onu daha da düşünmeye itti ve içinde boğuştuğu düşüncelerin etkisi ile koşma temposunu artırdı. Sanki ne kadar hızlı koşarsa o kadar daha az düşünür sandı. Durum tam aksine onun, düşüncelerden kaçmaya çalışırken aslında düşüncelere nasıl mahkum olduğunu gösteriyordu. Yasemin bunu belki fark etmiyordu fakat zamanla öğrenecekti. Bir anda nefesi tükenince durmak zorunda kalan Yasemin derin derin nefes alıp veriyordu. Bir ağacın altına oturmuş kendine içinden soru sorup duruyordu : ''Neden böyle yapıyorum, bildiğim halde neden kendime zarar veriyorum? '' diye söyleniyordu. Bu sorular ardından sanki az önce yaptığı, düşünce susturma koşusunun aslında hata olduğunu fark etti. Biraz daha oturduktan sonra ayağa kalktı, kalktığı an baş dönmesi yaşadı. Bu baş dönmesi onu biraz zelzelişe uğrattı. Kalktığı yere tekrar oturdu ve gözlerini kapattı. O anda birden hayali şekilde sarmaşıkları gördü. Bu sarmaşıklar onun önceden gördüğü ''biz seniz'' diyen sarmaşıklar. Şu an gördüğü sarmaşıklar biraz önceden farklı halde rengi siyaha dönmüş haykırış içinde : '' kendine gel'' diyordu. Yasemin birden gözlerini açtı kendini beyaz bir tavana bakarken gördü. Birden doğrulmaya çalıştı fakat yapamadı, ardından konuşmaya çalıştı konuşamadı. Bu durum onun kalbini hızlandırdı ve bir anda bayıldı.