Zaman Geçmeden Ne Yapacaksan Yap!
Bir gün canı çok sıkılmış ve evde durmaya dayanamıyordu. Kendisini sokağa attı. Bir sürü mağazaların önünden geçti. Tam CD satan bir mağazadan geçerken aniden durdu ve geri dönerek o mağazaya girdi. İçeri girmesinin sebebiyse gözüne takılan kendi yaşlarında güzel bir genç kızdı. İlk bakışta aşık olmuştu genç kıza gözlerinden belliydi.
Tezgahtar kız çocuğun yanına geldi güzel gülüşüyle. Çocuğa:
-Size nasıl yardımcı olabilir? Dedi.
Çocuk heyecanlanmıştı. Kızın tebessümünden kendini alamıyordu. İmkanı olsa oracıkta sarılacaktı kıza. Kekeleyerek “Evet!” diyebildi ancak. Elini rastgele uzatarak “Şu CD’yi bana paketler misiniz?” dedi. Kız CD’yi alarak arka tarafta paket yaparak verdi. Dükkandan çıkıp eve gitti direk çocuk. Eve girer girmez paketi dolabına atarak yatağına geçti. Ertesi sabahta dükkana giderek rastgele bir CD aldı, gene kıza paket yaptırdı ve eve döndüğünde paketi açmadan dolaba attı. Günler CD alışverişiyle geçmeye başlamıştı.
Kıza açılmaya bir türlü cesaret edemiyordu. Sonunda bu konuyu annesine danıştı. Annesi onu konuşmaya ikna etmişti. Bir sonraki gün cesaretini toplayarak dükkana gitti. Kız yine CD paketlerken evde yazdığı notu kasanın oraya bir yere koymuştu. Kağıtta “Sizinle bir gece dışarı çıkabilir miyiz?” yazıyor altında da numarası vardı. Paketini alarak tekrar eve gitmişti.
İki gün sonra evin telefonu çaldı. Annesi telefonu açtı. Kız delikanlıyı istemişti, yazdığı notu anca bulabilmişti çünkü. Annesi ağlamaya başladı “Duymadın mı? Dün oğlumu kaybettik.” Dedi.
Birkaç gün geçmişti cenazeden. Annesi artık mecburen odasındaki eşyaları çıkarmak için girdi delikanlının odasına. Dolabı açtığında, yığınla paket vardı. Annesi hepsini tek tek açtı baktı. İçlerinde CD vardı bir de küçük bir not “Merhaba, sizi çok tatlı buluyorum, yakından tanımak isterim bir akşam birlikte çıkalım mı?” şeklindeydi. Annesi bir paketi daha açtı ve onda da bir not vardı. Notta “Siz gerçekten çok tatlı birisiniz, hadi beni bu gece davet edin, Sevgilerle” yazıyordu. Annesi daha çok üzülmüş ve ağlıyordu. Ama yapacak hiçbir şey kalmamıştı.
