Zaman,
her geçen saniye
bir parça daha eksiltir seni.
Ona ne kadar tutunursan tut,
ellerinden kayar.
Bir zamanlar düşündüğün şeyler,
şimdi sadece hatıra olur.
Bir zamanlar en değerli olan,
şimdi sıradan bir anıdır.
Sonsuza kadar sürecekmiş gibi yaşarken,
bütün her şeyin gelip geçeceğini unuturuz.
Ve bir gün,
geriye dönüp bakarsın;
ne kadar çok şey kaybettiğini
ama o kadar az şeyin kaldığını fark edersin.
Zaman geçerken,
geçen her şeyle birlikte
sen de değişirsin.
Ama o eski sen,
bir şekilde hep bir yerlerde durur.
İçinde bir köşe,
bir anı,
bir his olarak.
Ve belki de
zamanın en büyük sırrı,
geçişin içinde kaybolmadan
sana ait olanı bulmaktır.