Zamanın Avuçlarından Düşerken

Bir gün sen de
zamanın avuçlarından düşeceksin,
bir yaprak gibi,
rüzgârın yönüne teslim.

Kim bilir,
belki de hiç fark edilmeyeceksin.
Senden geriye kalan tek şey,
bir defterin sararmış sayfaları,
birkaç solmuş fotoğraf,
ve hatırladıkça iç çektiren
eski bir isim olacak.

Bir sokak lambasının altında,
sessizce yürürken fark edeceksin,
yollar bile eskimiş,
şehir bile senden uzaklaşmış.
Bir zamanlar senin olan her şey,
şimdi başkalarına ait.

Ve işte o zaman anlayacaksın,
hiçbir şey gerçekten senin olmamış.
Ne sesin, ne adın, ne de hatıraların…
Zaman hepsini alıp götürmüş,
sen farkına bile varmadan.