Zamanın Elleri

Zaman, avuçlarıma dokunup
parmaklarımın arasından akarken
tutmaya çalıştım
tutamadım...

Bir damla su gibi kayıp gitti
en güzel anlar,
bir gölge gibi uzadı
en acı hatıralar.

Dün, gözlerimde solmuş bir resim,
yarın, elimde olmayan bir düş,
bugünse,
bir anlığına var olup
sonra kaybolan bir nefes.

Eğer zamanın elleri olsaydı
tutabilir miydim onları?
Yoksa en başından beri
kaybetmeye mahkûm muyduk?