Zamanın Ellerinde

Bir an,
avuçlarında tuttuğun su gibi
kaydı gitti.
Oysa sımsıkı sarmıştın,
tutabileceğini sanmıştın.

Bir kelime,
dudaklarından dökülmeden
yok oldu.
Söylesen ne değişirdi ki,
kim anlar, kim kalırdı?

Bir kalp,
sen farkına varmadan
yavaşça soldu.
Sevgisiz bir bahçeydi dünya,
ve sen,
hiç açmadan geçen çiçekler gibiydin.

Zaman her şeyi aldı,
ellerinde kalan sadece,
hiç söyleyemediklerin oldu.