Bir zamanlar inandığın her şey,
şimdi birer gölgeye dönüştü mü?
İçindeki çocuk sustu mu,
yoksa büyüdükçe kayboldun mu?
Zaman akar,
biz fark etmeden,
bir anıdan diğerine sürükler bizi.
Bir gün uyandığında,
bazı hayallerinin çoktan solduğunu fark edersin.
Ve bazı yolların,
daha yürümeye başlamadan tükendiğini.
İnsan değişir,
ama bazı yaralar hep aynı kalır.
Bazı sözler kulaklarında çınlar,
bazı vedalar, yıllar sonra bile içinde yanar.
Ama unutma,
her şey tükenirken bile,
bir yerlerde yeni bir şeyler filizlenir.
Her karanlığın içinde,
görmeyi bilen gözler için bir ışık saklıdır.
Ve sen hâlâ buradasın.
Bu, başlı başına bir varoluş sebebi değil mi?