Zaman,
bazen bir gölge gibi sürüklenir,
gerisinde bıraktığı anılarla.
Bir adım daha atarsın,
ama hâlâ bir yerde takılı kalırsın.
Geçmişin yükü,
gözlerinin derinliklerinde bir iz bırakır.
Ne kadar kaçsan da,
o hatıralar seni takip eder,
gözlerindeki yansıması,
kalbinin her atışında yankı bulur.
Bazen bir tebessüm,
bazen bir gözyaşıyla
geçmiş sana gelir,
sana dokunur,
sana hatırlatır.
Zaman,
bir kum saati gibi akıp gider,
ama geriye kalan,
bizim bıraktığımız izlerdir.
O izlerin her biri,
bir hatıra,
bir duygudur.
Ve her iz,
bir gün silinmeden önce,
bir an için tekrar
zamanın ruhunu hissedersin.
Ama yine de,
bazen o geçmişin karanlığında
bir ışık yanar.
Bir umut,
belki de unutulmuş bir sevda.
Ve o ışık,
gölgenin içine sımsıkı sarılır.