ZAMANIN GUREBALARINA
İTHAFEN;

Bir çocuğun sükûta durmuş gözleri,
Sessizce yakar mahzun çehremi.
Ağıtlar Dua olmuş, ıslanmış kirpikleri
"Ah" edip keskin ucu, yırtmış gök perdemi...

Farkında değilsin...
Sen Arş-ı âlâyı titretensin !
Ne zulmün keskin ucu sarssın imânını !..
Ne zalimin giyotini kessin sabrını !..

Bilmez misin ki Rabbin müsebbibül esbabdır...
Bu sahne senin...
Bu sahne cennet biletin...
O(cc) asla zulmetmez.
Ah bilsen gök sofralarında hazırlanan güzellikleri !..
"Hel min mezîd ? ", daha yok mu ?" der ve daha isterdin...

Ey Günahsız !..
Ey kurban olduğum can !..
Küçük bir bedende o imtihan...
Büyük bir bedende bu imtihan...

Nisyanla dolmuş insanlık,
hodfuruş, hodendiş dalgasına kapılıp gitmekte...
Berk olup yükseltmektir musibetler, makam-ı velayette..
Ey müjdelenen !..
Rabbin seni bu kirden uzaklaştırıp katına çekmekte...

Batınî incizaba kapılma sakın !..
Zâhirde sen musibetzedesin ,
Hakikatte ben...

Değil miydi iblis (Lanetullah) ilk aldanadan,
Adem'i(as) balçık parçası sanan...
İşte gökten sana âyet ;
"Onlar dünya hayatından bir zâhir (dış görünüş) bilirler.”(Rum, 30/7)

Ne diyor bak, Kainatın Efendisi;
“Şüphesiz ben, Cennet kapısında durup girmemekte ısrar eden bir düşük çocuğa varıncaya kadar diğer ümmetlere karşı sizin çokluğunuzla iftihar edeceğim.
Bu çocuğa: “Cennete gir!” denilecek. O da: “Ya Rabbi, Annem babam da girsin.” diyecek. Bunun üzerine ona: “Anneni ve babanı da alarak Cennete gir.” denilecektir.

(-Camiü’s-Sağir, 3/2364, 8. Mektubat, s. 80-)

Göreceksin... Göreceğiz...

Mefkure Yolcusu | Baki Ozhan