Hatırlamak ve unutmak arasında geçen zamanın fazla bir hükmü yok benim için. Unutmak istedigiklerimizi her seferinde unutamasak da hatırlamak istediklerimiz her daim bizim zihnimizin bir köşesinde kalakalır. Ve böylece uyanırken mutluluktan yastığa sarılacak kadar bizi mutlu eden rüyalar gibi tatlı hatıralar bizi her daim dinç kılar. Hatta öyle ki umudun ta kendisi onlar.?