Zamanın Kalbi Olan Bir Yer

İçime gömdüğüm duygular her gün firarda.
Bir fülüt çalsın şu diyarda.
Işıksız sulardan geçsin nâmeler,
Ezgiler söylesin o yerler.

Tulumbalar seslensin bugün içine Havsâ'm.
Üflemeler yayla kokusu getirsin genzine.
Notalar konuşsun gözlerinde.
Nesnas insanlar dokunmasın kalbine.

Merdumgirizlik şu hayâtım hani nerde?
Ne haber o dilberhâneden?
Yoksa neyler bu dertli kefenden.
Sualler cevap vermez görünmeyen gözden.

Ben bu âlemde neyleyeyim Havsâ'm,
Şu devirsiz selde gezen.
Bakmalar bi çâre,
Eskiler yaban ellerde.

Ben de tutmuşum kestânenin verdiği âh-u miskte.
Söyle bana hangi fırtınadan kaçmalıyım...
Köşe,bucak.
Hangi eşikte dinleneyim...
Derin derin düşüncelere dalarak.

Söylemeler kifâyetsiz.
Yankılar meçhul.
Meçhuller vurgun yemiş bi çâre, suskun.
Terennüm etmek her vakit durmaksızın zamana.
Zaman aldanmış bu âh-u firâra.

Zamansız köşk mü istersin?
Köşk içinde zaman mı istersin?
Ruh içinde beden mi istersin?
Yoksa kendi rûhuna ruh mu istersin?

Şimdi zamanın Kalbi olan bir yer istersin.
Öyle bir yer varsa Havsâ'm gerçekte,
Beni de al gittiğin yere.
Kulaklar tıkanmış, ebedî sesler duyulmaz.
Gönüller susmaz, gökyüzü susmaz.

Sen susturabildin mi içinde ki gökyüzünü?
Susabildi mi baharların?
Açmamak istedin mi evrene?
Kalmak istedin mi süresiz devirde?

Ben bilirim.
Zamanın kalbi olan bir yer istersin.
Ben bilirim.
Beni bahar zannedersin.