Saatler suskun,
düşlerim ince bir cam gibi çatlıyor.
Ne yana baksam,
eskimiş bir anının gölgesi uzanıyor önüme.
Gözlerin gibi solgun bir akşam,
sokak lambalarının titrek ışığında
yavaşça eksiliyor içimde bir şeyler.
Zaman, usulca sıyrılıyor avuçlarımdan.
Bir rüzgâr essin,
bir yaprak düşsün,
biri seslensin adımı bilmeden,
belki o zaman unuturum seni.