Belki de bir kaçıştı uyumak benim için .
Kendimden, düşüncelerimden.
Yorgun bedenimin mabediydi belki de uyumak umarsızca...
Ama uykuda çözüm değil bazen .
Sinsi bir yılan gibi süzülüyor düşünceler oraya da .
Kaynayan bir lav gibi çıkış noktası arıyorum
En ince yerimden taşacağım .
Etrafımı da yakacağım kendimle birlikte .
Sonra soğuyacak korlarım yavaş yavaş.
Elbet huzur bulacak ruhum .
Bu devrin adamı değilim ben .
İçi koflaşmış ilişkiler vıcık vıcık.
Şimdi 40 yılın bile 5 dakika hatırı yok kimse de
Yanlış zamanda doğmanın sancısını çekiyorum.
Halden anlayan yok maskeler her yerde...