Zengin Hayatı Sürmenin Kötülükleri

En geniş koltuğunuza kurulun. En rahat pozisyonunuzu alın ve sabit bir şekilde oturun. On dakika içinde pozisyon değiştirmeye ihtiyaç duyacaksınız. Bedeniniz sabit durmayı sevmez çünkü. “Ben şimdi buna yayılıp nasıl film seyrederim?” diyerek satın aldığımız o rahat ve yayvan kanepelerde, genelede sadece uyuyakalırız. Bu, aşırı rahatın bizim kafamızın işlemesini engellemesindendir. Konfor ve rahat varken, beynin çalışıp yakıt tüketmesine gerek yoktur. İnsanoğlu, binlerce yıldır kıt kaynaklar ve zayıf bir bedenle bu zorlu dünya şartlarında sorun çözmeye odaklı olarak programlanan bir garip canlı olduğu için, rahatlık bize biraz batar.

Ne yapıp edip, sorun çıkaracak, rahatımızı kaçıracak bir şeyler buluruz. Bulamazsak, depresyona yahut bunalıma gireriz. O da olmadı, dünyayı diğerlerine dar ederiz. Senelerce İstanbul boğazının Avrupa tarafında lebiderya bir villada yaşamış arkadaşım anlatmıştı. “Evet, manzara doyumsuz ama bir haftadan sonra artık bakmazsın bile” demişti. Yine dünya malı bağlamında kısmetli bir arkadaşım, üç ay kadar önce binlerce dolar ödeyerek satın aldığı ultra lüks otomobilinin bir şeylerini beğenmediğini, onun yerine Ferrari almayı planladığından dert yanmıştı.

Biliyorum, hayallerimizi çoğu zaman konforlu, dertsiz tasasız bir gelecek süsler. Küçüklükten beri böyle hayaller kurmaya şartlandırılırız. Bir arkadaşımın büyükannesinin bıkmadan tekrarladığı bir söz vardı: “La rahati fiddünya” yani “Dünyada rahat yoktur.” Gerçek buymuş meğer. Yıllar içinde çoğu insan bunu zaten anlıyor. Anlyamayanlar, dertlerine odaklanıp onları dünyalarından daha büyük hale getirerek buhranlara giriyor, işlev göremez hale geliyorlar. Beyin dediğimiz cihaza bakılırsa, bizler dertlerle, zorluklarla, müşküllerle ve hatta imkansızla iştigal etmek için bu dünyaya gelmiş gibiyiz.

Özellikle de insan, diğer bütün canlılardan farklı olarak, hayata maruz kalmak için değil, onu yaşamak ve inşa etmek için buradadır. Çünkü doymaz açgözlülüğü, tatmin olmaz arzuları ve hadsiz konfor dürtüsüyle bu düzeni kökten bozabilme potansiyeline de sahiptir. O nedenle kuşa benzer insan, kanat çırpmazsa havada kalmaz. Zira bizler konfor ve rahatlık içinde çürürüz. Çözülecek derdimiz yoksa, burada olmamızın bile bir anlamı yoktur.