Birinin gerçekten sizi sevdiğini anlamak çok zor anlaşılıyor değil mi ? Aslında bu bizden de kaynaklanıyor sanırım . Mesela bir anne çocuğunun tepkileri ile onu kitap gibi okuyabilir . Bu aslında biraz da bizde . Onu , ona anlatacak kadar sevdin mi sen ? Onun kendisinin bile fark etmediği alışkanlığını fark ettin mi mesela ? Çayına şeker atıp atmadığını biliyor musun ? Kahveyi nasıl içtiğini . Hangi mevsimi sevdiğini hangi şarkıda ağlayıp hangisinde güldüğünü . Gerçek gülümsemesi ile sahtelerini ayırt edebiliyor musun mesela ? Güldüğünde gözlerinin kenarlarında kaç tane kırışıklık oluştuğunu . Telefonu genelde hangi eliyle tuttuğu , hata yapınca nasıl tepki verdiğini . Sevdikleri için neler yaptığını , neler yapabileceğini. Eğer seviyorsan bir kitap gibi okuman lazım onu . Çünkü yazar her eserinde kendine ve hislerine mutlaka yer verir. Eğer onu okursan anlayacaksın seni sevip sevmediğini . Bir kere okusan fark edeceksin senden bir parça olup olmadığını . Yani her insan bir kitap gibidir açıp okunulması beklenen . Kitabın içinde kendini arıyorsan önce kitabı kendine katmalısın.